Van kickboksen naar rugby
In 2020 is Julie gestart met rugbyen bij RCC Roosendaal. Hiervoor heeft ze altijd aan kickboksen en langebaanschaatsen gedaan. Kort na de coronaperiode mocht er weer buiten gesport worden, terwijl de binnensporten nog even stil stonden. Op dat moment koos Julie ervoor om te gaan rugbyen, deels omdat haar oom en vader rugby hadden gedaan. Nu een enkele jaren later vind ze rugby de mooiste sport. “Het een harde, maar tactische sport en dat vind ik mooi. Daarnaast vind ik het leuk dat je je agressie kwijt kan, maar wel op een respectvolle manier.”
“Het een harde, maar tactische sport en dat vind ik mooi.”
Een week vol trainingen
Naast de trainingen bij RCC die twee keer in de week plaatsvinden, traint Julie twee keer in de week bij Aleco. Daarnaast traint ze ook bij Rugby Academy Zuid, waar ze ongeveer één keer per maand traint met vaak ook een wedstrijd één keer in de maand. Verder speelt ze ook bij de Dutch Girls Rugby (DGR), waardoor er af en toe ook nog een training op de zondag bijkomt.
Bij Aleco werkt ze haar krachttraining af en is ze sinds kort begonnen met bokstraining. “Ik merk dat ik hier veel uit haal, want je bent bezig met voetenwerk en wat je met je handen moet doen. Daarnaast is het ook goed voor mijn conditie.” Verder is Julie blij met haar eigen
persoonlijke schema, waar ze ook veel uit haalt: “Dan ben ik bezig met een programma voor mijn enkel, waarvan ik denk dat ik niet sterker wordt. En dan toch heb ik drie dagen spierpijn!”, vertelt Julie.
Een periode met blessures
Momenteel is Julie helaas nog aan het revalideren van een heftige blessure, waardoor de rugby trainingen wegvallen. Ze is geopereerd aan haar enkelbanden, die zijn vervangen voor nieuwe. Deze blessure had ze opgelopen bij een LO les op school. De afgelopen drie jaren heeft ze daar continu last van gehad. “Op een echo was te zien dat er wel kleine scheurtjes in de banden zaten, maar het echt probleem was nog niet geconstateerd. In de drie jaar daarna ben ik continu door mijn enkel gegaan. Waardoor ik op en af periodes niet en dan weer wel kon trainen. Vorig jaar mei was het bij een training goed mis gegaan, waardoor ik in het gips moest.” Uiteindelijk bleek dat de enkelband van Julie niet meer vast zat. Hierna volgde een revalidatietraject.
Revalidatietraject
Dit revalidatietraject volgt Julie bij Jongmans-FysioSupport, net als Aleco gevestigd binnen het Talentencentrum. Van te voren zou de revalidatietijd 4 tot 6 maanden zijn. Op 28 februari, waren precies de eerste 4 maanden van de revalidatie voorbij. Helaas zal het nog wat langer duren voordat Julie weer kan rugbyen. De fysio’s benoemde zelfs dat ze het hele seizoen niet meer kon rugbyen. Dit was voor Julie een grote klap: “Ik dacht dat ik in februari, maart en april wel weer kon spelen. Dit is dus helaas niet het geval.”
Omgaan met tegenslagen
Deze tegenslag kon Julie in het begin moeilijk opvangen: “Ik heb veel opgekropt en voor mijzelf gehouden. Op een gegeven moment stroomt de emmer dan over. Op dat moment ben ik naar Chelsey gegaan en heb ik er met haar over gepraat. Dat was voor mij heel waardevol, ze zag al gelijk dat het niet goed ging. Zij heeft mij toen doorverwezen naar Thijs Rentier, een sportpsycholoog.”
De ervaringen bij Thijs zijn positief, hierdoor kan Julie nu beter omgaan met tegenslagen. Daarnaast leert ze ook om te kijken naar wat wel kan en leert ze om over haar ervaringen te praten.
Terugkijkend op periode voor de blessures
Als Julie terugblikt op de periode voor haar blessures, dan heeft ze een aantal prestaties waar ze trots op mag zijn. Zo speelde ze vorig jaar in mei in Amsterdam tegen een Zweeds en Belgisch team. “Ik mocht team captain zijn en toen had ik ook nog een try gezet, dat vond ik heel leuk. Ook ben ik trots op mijn eerste trip met de DGR naar het buitenland. Ik had niet verwacht dat ik mee mocht, en toen wonnen we ook nog eens het toernooi. Daar was ik heel blij mee.”
Motivatie
Deze prestaties motiveren Julie gedurende de blessureperiode. Natuurlijk baalt ze nog steeds als ze haar vriendinnen ziet die wel kunnen rugbyen. Komend jaar is ze ook te oud voor de Zuid selectie en de DGR. “Dus eigenlijk doe ik het nu alleen nog maar om te rugbyen voor mijn plezier. Maar ik wil gewoon heel graag rugbyen, want ik vind het echt geweldig.”
“Dan zou ik graag bij het nationale team van de militaire academy willen.”
Komende periode en komende vier jaar
Vooruitkijkend op de komende periode hoopt Julie op korte termijn weer te gaan rennen. Op deze manier kan ze weer fit worden en beginnen met trainen. Daarnaast zou ze in de komende jaren graag naar Breda willen om daar te rugbyen in de hoogste klasse. Ook zou ze graag de KMA of KIM willen, waar ze een rugby team hebben voor dames. “Dan zou ik graag bij het nationale team van de militaire academy willen.”
Mooie ambities dus van rugbyster Julie. Wij wensen haar veel succes en hebben er vertrouwen in dat zij er sterker bovenop komt!